w tej srebrnawej szarości rozlewały się strugi złota -łubiny żółciły się kwiatem pachnącym , to bielały omdlałe ,wyschłe łożyska strumieni albo leżały piaszczyste senne drogi i nad nimi rzędy potężnych topoli z wolna wspinały się na wzgórza i pochylały ku lasom...............Dom był zwykły , kmiecy - przedzielony na przestrzał sienią ogromną ; szczytem wychodził na podwórze , a frontem czterookiennym na sad i na drogę . Jedną połowę od ogrodu zajmował Boryna z Józią , a na drugiej siedzieli Antkowie . Parobek z pastuchem sypiali przy koniach . W izbie było już czarniawo, bo przez małe okienka , przysłonięte okapem i zagajone drzewami , mało przeciskało się światła,i mroczało już na świecie a, że